ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΣΤΗΝ ΟΣΣΑ

 

                        

     ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΣΤΗΝ ΟΣΣΑ. Οι Απόκριες ήταν για το χωριό μια περίοδος ευθυμίας και διασκέδασης. Πριν μπει η μεγάλη Σαρακοστή ,όπου οι κάτοικοι θα ξεκινούσαν νηστεία όλοι αισθάνονταν την ανάγκη να διασκεδάσουν, να εκφραστούν, να κάνουν κάθε είδος τρέλας. Κάποια από τα έθιμα αναβιώνουν και διατηρούνται στο χωριό έως και σήμερα όπως, οι μεταμφιέσεις, η φωτιά, το γαιτανάκι, ο χαρταετός. Έθιμα που διακωμωδούν, παραδόσεις που συνδέονται με ιστορικές μνήμες της τοπικής κοινωνίας, δρώμενα που ανακαλούν στη μνήμη στιγμές από το παρελθόν. Ο τόπος μας και οι άνθρωποι του, με το δικό τους τρόπο, οργάνωναν και συμμετείχαν σε ενέργειες (έθιμα), που είχαν τις ρίζες τους στο παρελθόν, αλλά πάντοτε με τον ίδιο στόχο, να δώσουν την ευκαιρία σε όλους να νιώσουν καλύτερα να μοιραστούν τη χαρά, να ξεχάσουν, να ονειρευτούν, να  γλεντήσουν, να βιώσουν συναισθήματα, της ξενοιασιάς και της ανεμελιάς.  Είχαν χρέος να διατηρήσουν και να συνεχίσουν μια  παράδοση που περνούσε από γενιά σε γενιά. Τα έθιμα και τα δρώμενα  της Αποκριάς του χωριού μας, ξεκινούσαν από την εβδομάδα της κρεατοφαγούς, όπου οι κάτοικοι σταματούσαν να τρώνε κρέας και όλη την επόμενη εβδομάδα έτρωγαν πίτες (γαλατόπιτα, σαρμόπιτα, τυρόπιτα, κλωστή, σπανακόπιτα).Την εβδομάδα της Τυρινής που είναι η τελευταία, ομάδες μασκοφόρων κάθε ηλικίας, ντυμένοι με παλιά ρούχα και κρατώντας κουδούνες, κυκλοφορούσαν, γλεντούσαν στους δρόμους και γύριζαν όλα τα σπίτια του χωριού. Η πανδαισία ήχων, θορύβων και φωνών ήταν τέτοιας έντασης, που στην κυριολεξία σήκωναν όλο το χωριό στο πόδι. Οι νοικοκυρές τους κερνούσαν λουκούμια και κρασί. Στον ιδιότυπο αυτό θίασο οι ρόλοι του παπά, της τσιγκάνας, των συμπεθέρων, της νύφης, του χωροφύλακα, του γιατρού του ζητιάνου και άλλων έδιναν παρόν εκείνες τις στιγμές. Της Τυρινής οι νεότεροι πήγαιναν στους μεγαλύτερους για <<Χρόνια Πολλά>> και για να ζητήσουν συγχώρεση, ώστε να ξεκινήσουν νηστεία. Το βράδυ της Κυριακής κάθε γειτονιά άναβε τη δικιά της φωτιά, <<Μπουμπούνα>>.  Στο κέντρο έβαζαν ένα μεγάλο ξύλο και γύρω-γύρω έχτιζαν τη φωτιά με πουρνάρια, αγριελιές, κέδρα από το γειτονικό βουνό. Πίστευαν πως σε όποια πλευρά έπεφτε το κεντρικό ξύλο, σ" εκείνη κάτι κακό θα συνέβαινε. Για τα παιδιά η προετοιμασία της <<Μπουμπούνας>> ήταν αιτία για κόντρες θυμούς και μαλώματα για το ποιος θα έχει την μεγαλύτερη. Στην φωτιά συγκεντρώνονταν όλοι οι κάτοικοι και γύρω της χόρευαν και τραγουδούσαν. <<Στις μεγάλες Αποκριές αποκρεύουν το τυρί κι αρχινά το μπουρανί και την Καθαρά Δευτέρα παίρνουν τα μυαλά αέρα>>. Όταν έπεφτε η φλόγα, οι νέοι πηδούσαν πάνω από την φωτιά τρεις φορές για να φύγει το κακό. Στο τέλος όλη η οικογένεια συγκεντρωνόταν στο σπίτι των παππούδων κι έκανε τη <<χάσκα>>. Αυτή ήταν ένα κομμάτι σκληρού σουσαμένιου χαλβά το οποίο το έδεναν με μια κλωστή από έναν πλάστη και στην συνέχεια το βουτούσαν στο γιαούρτι. Ο μεγαλύτερος της οικογένειας έπαιρνε τον πλάστη και κουνούσε τη <<χάσκα>> πέρα δώθε. Οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να την πιάσουν μόνο με το στόμα τους. φυσικά αυτό δεν ήταν εύκολο κι έτσι γέμιζαν γιαούρτι προκαλώντας μεγάλο γέλιο σ" όλη την οικογένεια. Επίσης στα καφενεία μια παραδοσιακή ορχήστρα περίμενε για ένα μεγάλο γλέντι. Την Κ. Δευτέρα οι γονείς μετά παιδιά μετέβαιναν στο λιβάδι η σε κάποιο από τους λόφους της περιοχής για το πέταγμα του χαρταετού. Εν τέλει οι Απόκριες είναι μια μεγάλη γιορτή που συνδέει τους ανθρώπους, με σκοπό την συμμετοχή όλων και προσφέρει την ευκαιρία για ψυχαγωγία, διέξοδο από την πεζή και ίσως σκληρή, πραγματικότητα.