Ο ΔΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΣΣΑ ΣΤΙΣ ΣΠΑΘΕΣ- ΓΕΡΑΚΛΗ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

 

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΣΣΑ ΣΤΙΣ ΣΠΑΘΕΣ-ΓΕΡΑΚΛΗ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.  Ακόμα μια παράδοση, μια πραγματικότητα χάνεται από τα μάτια μας με το πέρασμα των χρόνων, είναι αυτή των μετακινήσεων των βοσκών του χωριού μας αλλά και των θερινών διακοπών των κατοίκων στον ευλογημένο αυτό τόπο( ξεχωριστό φυσικό τοπίο με εξαιρετικό κλίμα). Η μετακίνηση των κοπαδιών το καλοκαίρι προς τα βουνά έχει να κάνει με την επιβίωση των ζώων, ενώ των οικογενειών με διακοπές, ξεκούραση και αναψυχή( το μήνα Αύγουστο). Η καλοκαιρινή περίοδος στα βουνά ξεκινούσε στις 6 Μαίου όπου οι τσοπάνηδες μαζί με τα κοπάδια τους έφευγαν για την θερινή τους διαμονή, τις Σπάθες. Ένας δρόμος με προβλήματα και δυσκολίες. Η διαδρομή διαρκούσε 2 ώρες. Ξεκινούσανε από το χωριό, βγαίνανε στην Μπέλαγκα, όπου παίρνανε το μονοπάτι για να φτάσουνε στα Δασομάντρια (περιοχή ίσιωμα), μετά παιρνούσανε από τη Σαρίκα με τελικό προορισμό τους τις Σπάθες. Τα ζώα τα ποτίζανε στην πηγή Γερακλή και για βοσκή, πηγαίνανε στις Σπάθες όπου υπήρχε πλούσια βλάστηση, με αποτέλεσμα να παράγουν άφθονο, ποιοτικό γάλα. Μ’ αυτό παρασκεύαζαν τυρί και βούτυρο. Η διαμονή τους εκεί διαρκούσε από 2 εως 5 μήνες. Ύστερα κατέβαιναν ξανά στο χωριό. Είναι λίγοι πλέον οι κτηνοτρόφοι που ανεβάζουν τα κοπάδια τους στα βουνά τα καλοκαίρια για να διαβιώσουν, ενώ για διακοπές, λίγοι κάτοικοι επιλέγουν τον όμορφο αυτό τόπο. Όμως για τους ηλικιωμένους κατοίκους, κτηνοτρόφους του χωριού μας, παραμένει ένα ξεχωριστό μέρος, με ποιοτικό τρόπο ζωής, ένα τόπο που πάντα νοσταλγούν. Γι’ αυτούς η ψυχή τους έχει μείνει στα ψηλά βουνά, εκεί στους βουνίσιους βοσκότοπους που τα καλοκαίρια επανασυνέδεαν τις συγγενικές, κοινωνικές και επαγγελματικές τους σχέσεις. Εκεί που η έννοια της αλληλοβοήθειας ήταν καθημερινό φαινόμενο, τα κοινά γλέντια, τις συναντήσεις στα κονάκια, το δέσιμο της διευρυμένης οικογένειας, η ομορφιά της ομαδικής ζωής. Εκεί στις όμορφες βουνοπλαγιές και τα λιβάδια της Όσσας αντάμωναν μεταξύ τους, βγαίνοντας από την χειμερία νάρκη τους.